Zeeschildpadden

Tijdens mijn Bachelor opleiding ben ik tijdelijk naar Costa Rica gegaan om daar onderzoek te doen naar de opwarming van de aarde en de invloed daarvan op de eieren van zeeschildpadden - en om deze eieren tegelijkertijd te beschermen!

In Costa Rica is het tussen juli en oktober 'nestelseizoen': vrouwtjes zeeschildpadden komen dan 's nachts massaal naar de stranden toe om daar eieren te leggen in het zand. Ik patrouilleerde wekenlang in het donker op het strand van 'Reserva Playa Tortuga' om de eieren te vinden voordat stropers deze konden vinden voor consumptie of illegale verkoop. Mijn collega's en ik namen de eieren echter mee naar een veilige, beschermde plek. Later zetten we de uit de eieren gekropen baby schildpadjes weer veilig terug bij de zee.

De zeeschildpad die op de locatie waar ik verbleef nestelde, is de warana (Lepidochelys olivacea). Dat is de kleinste van de zeven bestaande soorten zeeschildpadden. Als we er één tegen kwamen, moesten we deze opmeten en helpen met het nest. Soms moesten we ze kort tegenhouden als we nog niet alle data genoteerd hadden en de zeeschildpad alweer besloten had terug te keren in het water. Dat klinkt makkelijker dan dan het is! Ze zijn misschien relatief klein, maar alsnog beresterk!

Alle soorten zeeschildpadden worden bedreigd, bijvoorbeeld door de illegale stroperij en overbevissing. Maar in Costa Rica deed ik onderzoek naar een minder zichtbare dreiging. Ik onderzocht de temperatuur van nesten. Waarom? Omdat de geslachtsbepaling bij zeeschildpadden afhangt van omgevingstemperatuur. Doordat de aarde opwarmt, verschuift de geslachtsverhouding: er komen steeds meer vrouwtjes en steeds minder mannetjes. Dat kan natuurlijk een probleem worden...